స్వరగీతిక

లలిత ప్రియ కమలం విరిసినది కన్నుల కొలనిని . ఉదయ రవికిరణం మెరిసినది ఊహల జగతిని .. అమృత కలశముగా ప్రతినిమిషం కలిమికి దొరకని చెలిమిని కురిసిన అరుదగు వరమిది. రేయి పగలు కలిపే సూత్రం సాంధ్య రాగం ...కాదా నీలో నాలో పొంగే ప్రణయం నేలా నింగి కలిపే బంధం ఇంద్ర చాపం... కాదా మన స్నేహం ముడివేసే పరువం కలల విరుల వనం మన హృదయం...వలచిన ఆమని కూరిమి మీరగ చేరిన తరుణం కోటి తలపుల చివురులు తొడిగెను.... తేటి స్వరముల మధువులు చిలికెను... తేటి పలుకుల చిలకల కిలకిల.... తీగ సొగసులు తొణికిన మిలమిల..... పాడుతున్నది ఎదమురళీ, రాగ చరిత గల మృదురవళి...... తూగుతున్నది మరులవనీ, లేత విరి కులుకుల నటనగని..... వేల మధుమాసముల పూల దరహాసముల మనసులు మురిసెను.. కోరే కోవెల ద్వారం నీవై చేరుకోగ కాదా నీకై మ్రోగే ప్రాణం ప్రణవం...... తీసే శ్వాసే ధూపం.. చూసే చూపే దీపం. కాదా మమకారం నీ పూజ కుసుమం..... మనసు హిమగిరిగా మారినది........కలసిన మమతల స్వరజతి పశుపతి పదగతి కాగా మేని మలుపుల చెలువపు గమనము...... వీణపలికిన జిలిబిలి గమకము.... కాలి మువ్వగా నిలిచెను కాలము..... పూల పవనము వేసెను తాళము..... గేయమైనది తొలి ప్రాయం .....రాయమని మాయని మధుకావ్యం...... స్వాగతిం

ఒంటరిగా దిగులు బరువు మోయ బోకు నేస్తం మౌనం చూపిస్తుందా సమస్యలకు మార్గం కష్టం వస్తేనేగద గుండెబలం తెలిసేది దుఃఖానికి తలవంచితే తెలివికింక విలువేది...............